maandag 10 oktober 2016

Oogstgoed, al goed

Een zelfpluktuin hadden de Ecotrippers nog niet bezocht. Om deze leegte op onze blog in te vullen, gingen we op bezoek bij Benny en zijn CSA-project Oogstgoed.

Al van verre werd duidelijk dat we op een idyllische plaats zouden terechtkomen. Aan de rand van de Gentbrugse Meersen, achter het kasteel Coninxdonck, een beetje verscholen tussen de bomen, ligt de Oogstgoed-akker; maar liefst 2,5 hectare grond, waarvan iets meer dan 1 hectare gebruikt wordt voor groenteteelt. Daarnaast vind je er ook een kippenweide, varkentjes en een hele oude boomgaard aangevuld met vers geplante bomen . Het resultaat mag er wezen.






Onze 'kappers' en emmer kwamen ons reeds tegemoet. "Jullie kwamen hier toch om te werken?" lacht boer Benny. En uiteraard, anders zouden wij toch geen ecotrippers zijn. We ontdeden de aardbeibedden van hun allergrootste vijand: zuring. Echt geen lachertje, zo ontdekten we. Toch bleven we gaan tot het einde. Zelfs brandnetelwonden konden ons niet stoppen - ze zeggen toch dat, dat goed is voor ons bloed, nietwaar. 

 



Wij kregen ook een boeiende rondleiding op het veld. Terwijl bioboer Benny ons troonde naar de courgettes, paprika's en andere 'fruitigen', zagen we rondom ons verschillende plukkers in de weer. Begin september = topperiode om te plukken. Plukkers kunnen op elk moment langskomen om hun groentjes te oogsten. Dat is een wederzijds vertrouwen tussen boer en aandeelhouder, vertelt Benny. De bedden van de courgettes werden overspoeld. Zo'n hoop courgettes, je zou voor minder je keuken in gaan.




Twee studenten van de opleiding Landwijzer lopen stage bij Oogstgoed. Naast ervaring en experimenteerruimte, mogen zij ook naar hartenlust groentjes meenemen op het einde van een werkdag. Een mooie ruil! Ook wij kregen trouwens paprikaatjes, aubergines en tomaten mee naar huis - likkebaarden. 

Er zijn groenteabonnementen, fruitabonnementen en ook nog de 'eibonnementen'. Zo merk je dat Oogstgoed gaat voor een totaalplaatje. Hun teeltwisseling werpt nu al vruchten af.



Prachtproject. Het kriebelt om opnieuw langs te gaan om zo op een fantastische manier meer bij te leren over de biologische landbouw.


dinsdag 20 september 2016

Permacultuur met de grote P in Viane



Hof ter wilgen 

Als Wwoofer  ging ik een kleine week aan de slag in 'Hof ter wilgen'. Dit pareltje wordt gerund door Judith Postelmans, een vrouw met een hart voor haar tuin. Meer dan een hectare heeft ze onder haar hoede. En wat ze daar allemaal mee doet, lees je hieronder.



Tijdens de eerste rondleiding, denk ik: help ... hierin verdwaal ik meermaals deze week.
Na de eerste rondleiding denk ik vooral: dit is een tuin om van te snoepen en zoveel meer.

Judith hoorde ongeveer 15 jaar geleden voor de eerste keer over 'permacultuur'. Dit magische moment vond plaats tijdens een cursus vegetarisch koken, georganiseerd door Velt. Zo kwam ze terecht bij de organisatie 'Yggdrasil' - hun slogan: tuinieren met de natuur mee, niet tegen de natuur in. 

Verschillende cursussen, workshops, inspiratielessen later heeft ze het teeltwisselingssysteem van Velt vaarwel gezegd - pas op: ze is nog steeds lid van Velt en vindt hun woorden waardevol. Iedereen kiest gewoon het systeem van tuinieren dat het beste bij zich past. Ze besloot voluit te gaan voor permacultuur.

Heel veel vaste planten  - zoals bessenstruiken, aardbeien, warmoes, zeekool, smeerwortel, .... - staan verspreid in de tuin. Deze wisselen af met éénjarige planten - zoals bloemkool, look, aardappelen, tomaten, ... - en de 'kroonlaag': de bomen - zoals elzen, wilgen, notenbomen, appelbomen en zoveel meer. 

Een van de kernregels van de permacultuur luidt: loop niet op de bedjes! Dat is waarom er ook zoveel aandacht wordt besteed aan paadjes in de tuin. Een mooie laag gehakseld hout toont waar er kan gelopen worden. Zoals je reeds vroeger op onze blog las: spitten is dus totaal uit den boze. Bij permacultuur gaan we de bodem juist zo intact mogelijk houden en jaar na jaar voedzamer maken door een flinke mulchlaag aan te brengen.

Ideale mulch: Russische smeerwortel (deze zaait trouwens niet uit en woekert niet ... de enige in zijn soort)

En zo geschiedde: na het oogsten van (reuze-)aardappelen, gaan we op zoek in de tuin naar het juiste mulchmateriaal. Dit vinden we al snel bij de 'Russische smeerwortel' - een perfecte plant om aan de rand van plantenbedjes te zetten: het vormt een natuurlijke barrière tegen gras en ongewenste voetstappen. Deze plant kan je ook meermaals per jaar afsnijden, terwijl ze heel snel terug groeit -  en we versnijden ook enkele grote koolplanten om mee te mulchen.



Een dikke mulchlaag na het oogsten van de aardappelen 
Een rijke oogste halflate aardappelen

Zaaien of planten in golvende lijnen is ook een 'typisch' permacultuurverschijnsel: je wint er veel plaats mee, en het ziet er ook gewoon heel erg mooi uit. Zo mocht ik look planten tussen de paksoi, rode kool en andere slasoortigen door. Wetende dat look pas de volgende zomer opnieuw geoogst wordt, lijkt dit een mooie combinatieteelt.

En - eindelijk - weet ik nu ook hoe ik mijn bessenstruikjes het beste aanpak. Verdroogde takken worden met de grond gelijkgemaakt - de wortel blijft echter wel zitten ... opnieuw een manier om de bodem vruchtbaar te houden - en de 'nieuwe' takken hangen we aan de draad zodat zij de kans krijgen om volgend jaar heerlijke vruchten te dragen. Onder de bessenstruiken wordt er ook lustig gemulcht. Ofwel staat er plots citroenmelisse onder de struikjes. Kwestie van de bodem te bedekken.

En snoeien maar ... 
Ik heb het nog niet gehad over Judiths kookkunsten. Vijf dagen lang heb ik genoten van de meest voedzame en vooral lekkere maaltijden. Ik denk ook dat ik niet overdrijf als ik zeg dat minimaal 80 procent van mijn bord vol lag met voedsel uit Judiths tuin. Zo kwamen we tijdens onze werkweek 'toevallig' een prachtige paarse bloemkool tegen. Een dagje later lag die reeds op onze borden.

Ook aan de 'overvloed' wordt er gewerkt. Judith leerde me ook pekelen en fermenteren. Al die courgettes en komkommers krijgen zo de kans om ook nog in de winter vers opgegeten te worden. Benieuwd naar deze receptjes? Je vindt ze snel terug op onze receptenpagina.

Judith bedekt het fermenteermengsel met koolbladeren

Ik zou nog pagina's kunnen schrijven over deze inspirerende plaats. Maar dat ga ik (voorlopig) niet doen. Wel vertel ik nog snel dat er een voedselbos in de maak is. Esmeralda was ooit ook Wwoofer bij Judith, en gaat nu een stukje weide aanpakken om het permacultuurverhaal volledig te maken. Wordt vervolgd?!

Mmm 
Pompoenen in overvloed 
Stengelajuinen, overal in de tuin. 
Sojabonen, om échte sojascheuten te ontkiemen 

Hier en daar een reuzeknolselder

Aan inspiratie geen gebrek. 

De weide, helemaal klaar om in een voedselbos te transformeren.