Flutterby... Flutterby...

Flutterby... dat was de naam van ons laatste hostel in Costa Rica. En het woord fladdert ons nog altijd rond de oren. Toen we beslisten om onze laatste dagjes vakantie door te brengen in het welgekende en ons door velen aangeraden Uvita wisten we dat ons een helse busdag te wachten stond. We trokken van de Caribische kust naar de Pacifische met de boot, twee bussen, een stressy taxi in San José en nog een bus - een mens zou voor minder groggy zijn op het einde van zo'n dag. Alsof dat nog niet genoeg was kregen we weer eens te maken met Costa Ricaanse kilometers - voor wie onze blogteksten niet allemaal aandachtig gelezen heeft: als een Costa Ricaan zegt 1 km wees er maar zeker van dat het dan 3 km is. Uitgeput, maar aangenaam verrast door het echte Costa Ricaanse dorp - en dus niet veramerikaniseerd - dat Uvita was, belden we aan bij de Flutterby - your hostel on the beach. 

En opnieuw maakten we een vreugdesprong. Niet door het aanwezige Spaanstalige volk, - want op één ingevoerde Costa Ricaan na, was er niet veel authentieks te bespeuren - wel door de schoonheid van het hostel. Alles in hout, gezellige sfeerverlichting, een gitaar, een boekenrek, boomhutten, hangmatten, met mozaïek versierd sanitair en kunstige details overal. Onze vreugde werd nog groter toen we in de toiletten een boekje ontdekten met de duurzame geest van de Flutterby. We waren met ons gat in de boter gevallen.

Onze journalistieke radars gingen branden en we klampten de Californische eigenares aan - enfin, één van de twee zussen die het hostel ongeveer vijf jaar geleden oprichtten. Na de wereld afgereisd te hebben, droomde ze ervan om een eigen hostel te beginnen. Ze koos voor Costa Rica omdat het een stabiel land is zonder leger met een kleine populatie tegenover een grote hoeveelheid aan natuurlijke bronnen. Op onze vraag waarom ze het zo belangrijk vond om een duurzaam hostel te maken antwoordde ze "Waarom zou je het niet duurzaam maken?". Raak. 

Vijf jaar geleden kocht ze dit stukje grond op wandelafstand van de zee, vlak naast een natuurpark.  Het eerste jaar verhuurden ze tipi's en bouwde ze samen met enkele vrienden het keukenblok. Ze neusden hiervoor in boeken over duurzame architectuur in de tropen en het resultaat mag er wezen. In het dak zitten doorzichtige golfplaten om daglicht binnen te laten en alles is zo open mogelijk. Daardoor is er overdag geen kunstlicht nodig in het hostel, 's avonds wordt de LED-verlichting aangestoken.

Het pad naar de verschillende boomhutten op het terrein - die er gaandeweg zijn bijgekomen met de hulp van lokale mensen, vrijwilligers en vrienden - is verlicht met lampjes op zonne-energie die overdag opladen en 's nachts hun dienst bewijzen. Die paadjes zijn trouwens afgebakend met glazen flessen. Weer een mooie vorm van recyclage. Ook in de muur vonden we flessen terug - wat hier in Costa Rica geen uitzondering is. We kwamen flessen tegen in huizen, kippenrennen, pizza-ovens, ... het geeft een speciaal effect en je hebt minder 'cob' nodig om te bouwen.

Wat nog:

Alle daken zijn gebouwd in de richting van de wind. Op die manier wordt de hete opstijgende lucht - en geloof ons, de lucht is hier heet - door de wind weggevoerd en is er een constante circulatie van lucht wat zorgt voor afkoeling. Zo zijn er minder ventilators nodig - geen airconditioning hier wegens te energievretend.
Bij de constructie komt er geen beton aan te pas. Alles is opgetrokken uit hout afkomstig van wood farms en herbeboste gebieden in de nabije omgeving. Het hout is half hard, iets minder goed dan hard hout maar dat zouden ze moeten halen uit de nabije regenwouden wat niet strookt met de liefde voor de natuur. Al het hout wordt gebruikt. Zo hebben ze met de restjes lockers gemaakt voor de gasten.

De oude mangobomen op het terrein zorgen voor schaduw - alles in het teken van de afkoeling hier. En natuurlijk leveren ze van tijd tot tijd ook heerlijke vruchten. Het niet overdreven grote domein is staat vol met eetbare planten die er ook nog eens goed uitzien. Heerlijk als je kan rondlopen en hier en daar wat verse kruiden plukken of een verse banaan kan eten - weeral een pleidooi voor de eetbare tuin.

De Flutterby probeert de lokale economie te steunen. Ze verkopen kokosolie gemaakt door een man in het dorp. De groente-en fruitventer komt eenmaal per week zijn lekkernijen verkopen - en de vrijwilligers geven de gasten herbruikbare zakken mee om hun veroveringen in te stoppen. De empanadaman en de ijsjesman komen praktisch dagelijks hun homemade voedsel verkopen en ga zo maar door. Iedereen content.

Kippetjes huppelen vrolijk rond. Ze bemesten de grond met hun vruchtbare nitrogeenrijke uitwerpselen en beluchten de grond. Ze eten teken, vliegen, wormen en ja, zelfs slangen - dat heeft de eigenares met haar eigen ogen gezien. Wat belangrijk is omdat het de voedselketen stopt die slangen aantrekt. Minder van die insecten, zorgen voor minder padden - maar wees gerust, er zitten er nog genoeg. We hoorden ze kwaken en kraken vanuit ons tentje - dus geen voedsel voor de slangen op het terrein. Bovendien zorgen de kippetjes voor verse eieren en aangenaam gezelschap. Opnieuw: waarom zou je er niet enkele loslaten op je eigen stukje grond?  

Water is een schaars goed in de kustgebieden. Om het waterverbruik te verminderen hebben ze een urinoir voor mannen voorzien en de vrouwen worden aangespoord om enkel door te spoelen als het nodig is. Biodigesters zorgen voor de omzetting van het organisch afval in een rijke, natuurlijke meststof.

Over meststof gesproken, achteraan het terrein vind je de composthoop. Daar brengen de medewerkers van het hostel elke dag netjes alle keukenresten naartoe - want in de keuken wordt alle afval uiteraard gesorteerd. De plantjes worden hier gevoed, lekkernijen gekweekt en zo is de cirkel weer rond.

De was wordt door de medewerkers gedaan zodat de wasmachines vol zitten. Uiteraard gebruiken ze enkel bio-afbreekbare producten en het water wordt afgevoerd naar een soort rietbed. Het gezuiverde water gaat naar de dorstige bananenplanten. Linnengoed en handdoeken is trouwens allemaal tweedehands.

Zo zouden we nog even kunnen doorgaan. De nadruk in de Flutterby wordt gelegd op 'bewustzijn'. Uiteraard is niet alles perfect en kan je hier en daar een puntje van kritiek leveren. Maar dat kan je altijd en overal. Consuminderen, hergebruiken, bio-afbreekbare producten gebruiken, eetbare planten, lokaal kopen, ... Dat zijn de codewoorden voor een duurzamer bestaan en dat ze hier hun best doen, dat staat als een paal boven (het helderblauwe zee-)water.

Flutterby... Flutterby

Flutterby... that was the name of our last hostel in Costa Rica. And the word still flutters around in our ears. When we decided to spend our last days of vacation in the well-known and highly recommended place called Uvita, we knew we had a hellish day of 'bussing' ahead of us. We went from the Carribean coast to the Pacific by boat, two buses,  a stresful cab ride in San José - and another bus - One would be groggy for less than that. As if we hadn't suffered enough, in the end we also had to cope with Costa Rican miles - for those who haven't read all of our texts: when a Tico says to you 1 mile, be sure that it will be at least 5 miles. Kind of exhausted but pleasantly surprised by the real Costa Rican village - and not americanised - Uvita, we rang the bell of the Flutterby - your hostel on the beach...

And again we were pleasantly surprised. Not by the presence of the Spanish-speaking people - except for one imported Costa Rican, there was not a lot of authentic things to discover - but by the beauty of the hostel. Everything was wood, there was cozy mood lighting, a guitar, a bookshelf, treehouses, hammock's, with mosaic decorated sanitary and arty details everywhere. Our joy increased when we discovered a little guide in the toilet with the explanation of  the sustainable vision of the Flutterby. We felt very lucky.

Our journalism radars went off and we met up with the Californean owners - it is to say, one of the two sisters that started the hostel five years ago. After traveling around the world, she dreamed of opening her own hostel. She chose Costa Rica because it is a stable country without an army and with a little population against a lot of natural resources. When we asked her why she found it so important to establish a sustainable hostel, she answered: "Why not opening a sustainable hostel?" True!

Five years ago she bought this piece of land on walking distance from the sea, next to a nature reserve. The first year they rented tipi's and built the kitchen area, with the help of friends. They went through books of sustainable architecture in the tropics and the result may be shown. Roofs are partly built with clear roofing material to let the daylight inside and all buildings are very open. Because of this they don't need artificial light during the day. At night the LED lights are used.

The path towards the different tree houses on the terrain - which are built with the help of locals, volunteers and friends - is illuminated with lights which charge with solar energy during the day and proof their service at night. Those paths are delineated by glass bottles. Again a nice example of recycling. Also in the wall, we found glass bottles - which is not an exception in Costa Rica. We saw bottles in houses, chicken coops, pizza ovens,... it gives a special effect and you need less 'cob' to build.

What else:

• All the roofs are constructed in the direction of the wind. In that manner the hot up-going air - and believe us, the air is hot here - is transported by the incoming wind. That causes a constant circulation of air, which creates a constant cooling. In that way less fans are necessary - no airco here because of too energy taking.
• No concrete is used. Everything is built out of wood, which comes from wood farms and reforestation projects in the near surroundings. The wood is fairly hard. Hard wood would be better but than they have to cut down trees in the rainforest and that is in stride with their love for nature. All the wood is used. Nothing get wasted. With the leftovers they built for example some lockers for the guests.
• The old mango trees on the terrain give shade - everything for the cooling here. And of course they produce from time to time delicious fruits. The not so big domain is full of edible plants, which also look good. It is a pleasure to walk around and pick some fresh herbs or a juicy banana - Do you hear our plea for the edible garden.
• The Flutterby tries to support the local economy. They sell coconut oil made by a man in the village. The fruit and vegetable man comes once a week to sell his fruits - and the volunteers give the guests reusable bags to transport their purchases. The empanada man and the ice cream man pass by daily to sell their homemade food and so on and so on... everyone is happy.
• Chickens are happily hopping around. They fertilize the ground with their fertile nitrogen rich feces and aerate the soil. They eat ticks, fleas, worms and yes, even snakes - the owner saw it with her own eyes. This is important because it stops the food chain that attracts snakes. Less of these insects means fewer toads - but don't worry, there are still enough toads around. We heard them croak in our tent - So no food for the snakes on the domain. Of course chickens are also good company and deliver delicious eggs. Again: Why not keep chickens?
• Water is scarce in the coastal areas. To reduce the water consumption, there is a urinal for the men and the women are asked to flush the toilet only if necessary. Bio digesters convert organic waste into a rich, natural fertilizer.
• Speaking of fertilizers, in the back of the domain you find the compost heap. The staff always takes the organic waste safely to the heap - because in the kitchen all the waste is recycled of course. The plants are fed here, food cultivated and that makes the circle round again.
• The laundry is done by employees to make sure full laundry machines are run. Obviously they only use biodegradable products and the water is lead through a reed bed and when cleared fed to the thirsty banana plants. Moreover sheets and towels are all second hand here.

We could go on for a while but the point of it all in the Flutterby is 'awareness'. Of course not everything is perfect and you can criticize some little things. But that you can always do that anywhere.
Consume less, recycle, biodegradable products, edible plants, buy local,... these are the code words
 for a more sustainable existence. They try their best here, and that is as clear as the sea water here.