Van de jetlag in San José naar een zintuigprikkelend stukje natuur in Mastatal

Na meer dan 24 uur treinen, wachten, vliegen, wachten, vliegen, wachten, bussen zijn we beland waar we heen wilden: Costa Rica. Geen seconde te vroeg – eerder enkele  te laat – vonden we op de tast ons deugddoend bed. 

We willen onze trip ook op vlak van vervoer zo ecologisch mogelijk verderzetten, maar na enig opzoekwerk bleek het vliegtuig richting Costa Rica voor ons de enige mogelijke oplossing. De boot bleek al snel onbetaalbaar voor onze ecologische portemonnees en de tijdrovendheid was een ander obstakel. In België gaan we wel iets doen om onze uitstoot zoveel mogelijk te neutraliseren. 

Ondertussen zijn we al hobbelend in Villas Mastatal beland, een organische boerderij in het midden van het regenwoud waar ze experimenteren met onder andere permacultuur, aquaponics en hydroponics.

Onze zintuigen werden de eerste dag al flink geprikkeld … 

(Nieuwe) oorprikkels: piepende ‘old schoolbus’ remmen, gniffelende vogelbekjes – om half zes ’s ochtends -, wakker wordende krekels wanneer het zwarte avondlicht valt, krakende verroeste busdeuren en andere beestachtige piep, brom, knor – de hond die snurkt – en enkele onneerpenbare geluiden. 

Ogenschijnlijke zichtbaarheden: zittend op het composttoilet zie je de bomen hier wakker worden, de vogels hun route van de dag uitstippelen en een wolk een poging ondernemen om mistigheid uit te stralen. We zijn gek op composttoiletten. Je kan er zoveel dichter bij de natuur zijn zonder schaamte – het prachtig uitzicht krijg je er hier gratis bij. We hebben al  foto’s genomen – zelfs al bushobbelend -  van alles wat begint met –n- en eindigt in –atuur – maar er komt nog meer.

Neuselijke waarnemingen: de tropische muggenspray maakt menige herinneringen levend: Tines Mexicaans/Gambiaans avontuur en Eveliens Surinaams gevecht met de muskieten. Doorheen de busraampjes dringt de geur van het regenwoud zich op. Het vervaagt de uitlaatgassen alsof het wil aantonen dat moeder natuur ‘dame en keizerin is’ – een licht feministische opspeling. 

Smakelijke verwelkoming: met rijst, bonen en salade. Meer had een mens – en wij zeker niet – nodig na een jetlagachtige driedaagse. 

Tussen de bergelijke groenigheden en het met kleur overgoten dierenrijk voelen we ons vooral heel klein. Alsof wij – als fiere kabouters – er eigenlijk helemaal niet toe doen. 

Zou dat nu dat gevoel van Pura Vida zijn? 

From the jetlag in San José to an amazing piece of nature in Mastatal

After more than 24 hours of being on a train, then waiting, flying, and more waiting and a bus trip we finally arrived in Costa Rica. Not a second too early – more like a few seconds too late- we found the bed we were longing for.

We wanted to find an alternative way to get to 'the Rich Coast' but after some research, the plane seemed to be the only possible solution. Quickly we found out that the boat was too expensive and that it would take us a very long time to get there. But we are going to find a way to compensate our impact on the environment.

In the meantime we have reached our first destination 'Villas Mastatal' - an organic farm which experiments with permaculture, aquaponics, hydroponics... in the middle of the rainforest. We're here together with 20 other volunteers, trying to learn more about natural living. Our senses have been tantalized a lot the last few days.

ears: squeezing brakes of an 'old schoolbus', laughing birds- at half six in the morning- awaking cicada.when the eveninglight falls, cracking, rusted bus doors, other animal sounds – like the snorring dog of the family- and other undescribable sounds.

Eyes: sitted on the compost toilet you see the trees awake here, the colourful birds who decide the flight route they're going to take and a single cloud which attempts to make his way through the mountains. We love compost toilets, it makes us feel closer to nature and the one over here comes with an amazing view. We have taken a picture of everything that starts with -n and ends in -ature, but there's a lot more to come.

Nose: The tropical insect repellent awakes many memories: Tine's Gambian adventure and Evelien's Surinam fight with the mosquitos. Through the windows of the bus, the smell of the rainforest enters our noses. It makes us forget the exhaust of the cars. as if it wants to show us that mother nature is 'queen and mistress' – forgive us this light feminist touch.

Taste: rice beans and salad, we couldn't ask for anything better after our long trip in the bus. The past few days we have enjoyed the fruits of the tropical environment, pinapple, papaya, and avocado. It all tastes as it is supposed to be and we can assure you that that was heavenly.

Here in this mountainly green landscape and the colourful kingdom of animals, we feel very small. As if we – proud dwarfs - actually don't really matter.

Would that be the feeling of 'Pura Vida'?