C'est presque fini ici

De dauwtrip van gisteren heeft geen wereldschokkende 'paddenstoelhoeveelheden' met zich meegebracht. Het was wél een uiterst geslaagde ochtendwandeling met ondermeer de tepelzwam als doelwit - tegen de avond lag het in de pan als proevertje. Enkele weiden en bossen later - en een klein verstopmomentje tussendoor, want de boer van het terrein waar we over dartelden liet even zijn hoofd zien - kwamen we terug op het pad van la Tanière des Lutins. 

Kathleen op zoek ...

's Middags werden we verwacht in le Mazagran, een landelijk restaurantje in de buurt - ze leveren ook tonnen vol voedsel voor de varkens die al luidkeels beginnen smakken bij de gedachte daaraan. Het licht-in-ons-hoofd-gehalte bleek duidelijk gestegen na de aperitief: Vin d'Orange. Een aperitief op basis van sinaasappelschillen en witte wijn. Een aanrader voor de zoetere bekken. Gelukkig voorzagen Kathleen en Wouter daarna voor ons een simpel taakje: verse appelstroop maken. De verse appeltjes van weleer (die we enkele dagen eerder plukten) smeten we de weckpot in en koken maar. Na een halfuurtje liep het sap van de appeltjes uit de pot en daarmee gingen we alweer aan de kook. Waardoor we deze avond heerlijke stroop konden uitsmeren over onze pannenkoeken.

 Eerder vandaag waren we nog in een crisissituatie beland. Je eigen vlees in de diepvries, is een grote stap naar zelfvoorzienendheid. Alleen blijkt die diepvries nog steeds vast te hangen aan een draad. En die draad werkt op dat ding, hoe heet het al weer, elektriciteit me dunkt. Een klein defect zorgde voor 500 ontdooide liters vlees. Al goed dat het kenners zijn, zodat we de meeste vleeslappen al bakkend konden redden.

Oh, en aan het droogtoilet geraken we zo langzamerhand gewend. Slechts af en toe is de neiging er om naar de doorspoelknop te grijpen. Een beweging die er na 23 en 28 jaar helemaal ingebakken zit/zat.

Onze eerste etappe zit er trouwens bijna op. Morgen hebben we een geregelde lift die ons richting Orsennes brengt. Naar Le Moulin. Benieuwd wat ons daar te wachten staat. De internetverbinding blijkt niet al te denderend te zijn, nu ja, ondertussen zijn er enkele receptjes aangevuld, dus je zal niet lang op je honger moeten zitten.