dinsdag 28 augustus 2012

De Weegbree

Ecologisch hoevefeest op de Weegbree  Part one, Numero uno, Deel één.

'De Weegbree' was het voorbije weekend de locatie van onze allereerste kennismaking met eco-living. Zonder omwegen werden we geïntroduceerd in een samenlevingsproject waar zowel met de menselijke medemens als met de aardige natuur - heb je hem? - rekening gehouden wordt. 


Eén van de yurts 
Lemen huis

Een lemen huis, verschillende yurts, een tipi, een sunlodge en meer van dat moois waren op het domein te bewonderen. Het zijn stuk voor stuk voorbeelden van woongelegenheden die heel dicht tegen de aarde en haar natuurlijke hulpmiddelen aanleunen. Misschien klinkt dit jullie allemaal een beetje vreemd in de oren. Geen nood. I (E.) have to admit: ik ben een even grote leek als jullie allemaal samen. Maar na een weekendje beleven en ondergaan, durf ik zeggen dat het niet uitmaakt of je de grootste ecologische wijsheid in je meedraagt of je gewoon openstaat voor een manier van leven waardoor je jezelf en je toekomstige wereldgenoten toelaat om in totale schaamteloosheid te genieten van wat er rond ons groeit, bloeit en leeft. Het is wat het is. Ecologisch leven leer je stap voor stap en zelfs de grootste eco-freak kan geen alomvattende definitie geven van hetgeen hij of zij nastreeft.

Goed, genoeg in filosofische en filantropische termen gesproken. 

Met de handen in het muesliwafeldeeg gezeten, leken we wel twee onbeheerste, puberende levensgenieters. Een mixer is ondertussen zwaar overrated. Het onvervalste handwerk is zoveel fijner - in de figuurlijke zin van het woord, echt fijnzinnig kon je het uiteraard niet noemen. 

Dat kneden was trouwens een van onze eerste taakjes als 'Workaway-vrijwilliger'. Met gebundelde krachten staan we ons vrouwtje wel.


Het Hoevefeest was zowaar het hoogtepunt waarnaar met man en macht werd toegeleefd. Op zaterdagmiddag - na een avond en ochtend meegewerkt te hebben - nam een elfachtig wezentje op de maat van de drum ons mee naar zijn lievelingsplaats op aarde. Met name: de aarde. Het feest bracht de meest uitzinnige en inzinnige mensen met zich mee, wat het boeiend maakte om zowel bij het bio-winkeltje, de kledingruil als de bar nieuwe ontmoetingen aan te gaan. Van met bijenwas ontwikkelde kaarsen tot herbruikbare maandverbanden: elk eco-item was geschikt voor gespreksstof. Zo vond een zelfstandige vroedvrouw het hergebruiksysteem wel een hygiënische oplossing voor pas 'ontzwangerde' vrouwen.



De workshops geitenkaas maken en biodanza waren een groot succes. Maar ook de kruidentuinrondleiding en pizza maken werden letterlijk gesmaakt. De omschrijving van biodanza is als het omschrijven van een eindeloos genot: je weet pas hoe het voelt als je het op dit eigenste moment zelf beleeft. Een filmpje hiervan zou niet eens kunnen aantonen met welke krachten onze lichamen aan het bewegen werden gezet. Het leek wel een hippieachtige Woodstockbijeenkomst, maar zonder de typische 'Make love and make peace'- slogans - misschien zat dat frambozenwijntje er ook voor iets tussen. 

Biodanza

Het kampvuur bracht een echt didgeridoo-sfeertje naar boven. Ondanks de vroege nacht bleek duidelijk dat we een propvolle dag achter de rug hadden. Wiegend op het tempo van de vlammen en keuvelend met Weegbreebewoners en mede-Workawayers breidden we een mooi slot aan het Hoevefeest. De tent stond geïnstalleerd op het verste punt van de Weegbree, onder de bomen (= bovenop de boomwortels). De regendruppels maakten de nachtelijke stilte compleet.

Zondag was opruim- en interviewdag. Na een heel weekend met termen als aquaponics en permacultuur kennis gemaakt te hebben, leek het ons wel nuttig om enige uitleg te verschaffen. Op onze pagina 'Eco-wablief' kom je hierover meer te weten.

Wordt zeker vervolgd!

* Kleine anekdote: het meest gênante moment van het weekend kwam uit onverwachte douchehoek. Als volleerde schoonmaaksters gaven we de badkamer een beurt. Toen ik (E.) echter de doucheknop van de muur nam om de vloer te besproeien, had ik iets te laat door dat er ook een heuse sproeier boven m'n hoofd hing. Resultaat: last van een waterhoofd.



                                          
   Sfeerbeeld hoevefeest op De Weegbree

"Mother, I feel you under my feet. Mother, I feel your heartbeat ..." 


zondag 19 augustus 2012

Op zoek ...

Ondertussen zijn we nog volop op zoek naar ecologische projecten binnen Europa. Weet jij waar er een ecodorp te vinden is of waar ze nog volop aan het bouwen zijn, waar permacultuur uitgeoefend wordt, waar earthships ontspruiten, ... Als je zo een leuk project kent, of via-via-via, dan mag je ons zeker op de hoogte brengen. Hoe meer ideeën, hoe meer ecotripping-plezier.

Volgend weekend gaan we al een eerste keer op pad in ons eigen Belgenlandje. We gaan naar het Hoevefeest op de Weegbree om te proeven van het ecologisch leventje.

http://www.deweegbree.be/

Binnenkort krijg je hierover dan ook uitgebreid verslag - kwestie van je stilaan te laten meeslepen op onze ontdekkingsreis. Het blijkt een ware uitdaging te zijn om een route vast te leggen, maar stap voor stap komt er meer beweging in onze toekomstplannen.

Bovenal bemin één aarde.

donderdag 2 augustus 2012

Ecotripping?

Wat is ecotripping?

Kom laat ons vrolijk wezen en ons onderdompelen in de wereld van het ecologisme. Laat ons onze horizon verbreden en een trip maken doorheen de visies van mensen die het evenwicht tussen mens en natuur willen terugvinden. Laat ons erop uittrekken om te kijken hoe mensen op verschillende plaatsen in de wereld zoeken naar een andere manier van leven, één die meer verbonden is met onze omgeving en de mensen om ons heen.

Maar dus: Ecotripping. Het klinkt een beetje als een drugsgerelateerde bezigheid. Of als een in hogere sferen verkerend woord. Gelukkig staan wij nog steeds met beide voetjes op de grond - maat 40 en 41, niet bepaald de kleinste exemplaren, maar laat ons zeggen: we werken er aan. Of toch op die manier dat onze voetafdruk geen metersdiepe sporen achterlaat. Bewust en onbewust hebben we die tripping in ons project verwerkt. Het lijkt ons een onuitputtelijk woord dat zowel de ervaring van het reizen omschrijft als het verslavende effect dat ecologisch leven met zich meebrengt. Zowel de ontmoeting met eco-mensen, zoals wij hen stilaan zijn gaan noemen, als de ervaring om zelf de duurzaamheid van onze aarde te ontdekken zijn twee zaken waar we naar op zoek gaan tijdens onze ecologische ontdekkingsreis. 

woensdag 1 augustus 2012

Le but, the target, het doel

Het doel achter onze ecologische ontdekkingsreis


Eco vliegt ons om de oren. Het mag dan ook met recht HET modewoordje van de laatste decennia genoemd worden. Soms lijkt het wel alsof de hele wereld ecologisch is. Mispoes. U raadt nooit waar wij het over zullen hebben. E-C-O, meneer en mevrouw. Maar wat is dat voor een drieletterwoord? Het ziet er bijna uit als een schoenenmerk en als je de letters door elkaar haalt, kom je bij ‘meneer de directeur’ terecht. Eco is meer dan een simpele afkorting en daar zijn we dan bij ons doel aanbeland: achterhalen wat we met die drie letters kunnen aanvangen. Misschien is het wel een moment om even op encyclopedische waarheden terug te vallen.

Ecologie is afgeleid van de Griekse woorden ‘oikos’ (huishouding) en ‘logos’ (wetenschap, studie). Wikipedia leert ons dat ecologie een onderdeel is van de biologie waarin we niet alleen wisselwerking tussen organismen, populaties of levensgemeenschappen bestuderen maar ook de relaties tussen die organismen, populaties, levensgemeenschappen of landschappen en de niet-biologische omgeving. 

Wat wij meestal bedoelen als we het woordje eco gebruiken, is nog een tikkeltje anders. De wetenschap is één manier om ons modewoordje te verklaren, maar wij zijn geen grote wetenschappers of bollebozen - snik. Bij ons gaat het grotendeels om het ervaren van gedragingen die goed zijn voor de mens en het milieu. Ecologisme is de levensbeschouwing die daar achter steekt. Het onderscheidt zich van andere stromingen doordat het niet de mens maar de aarde centraal stelt en streeft naar een nieuwe balans tussen de mens en zijn omgeving. Om een moeilijk woord te gebruiken: evenwichtigheid. 



De laatste jaren is er heel wat te doen rond die spreekwoordelijke wijzer op de weegschaal. We kunnen er niet omheen dat er steeds meer mensen op de aarde rondlopen op drie grote voeten in plaats van de gebruikelijke twee. In de media krijg je regelmatig onheilspellende berichten te horen over de opwarming van de aarde, milieurampen en andere verstoringen van dat evenwicht. Of ongerustheid hierbij aan de orde moet zijn, laten we voorlopig in het midden, maar één ding is zeker: het leeft bij de mensen.